Dragon’s Back Race 2019 #dragonslayer

Cairn at day 5 Berghaus Dragons’s Back Race 2019, thank you Jean David Javegny for this picture!

Het bereiken van de finish januari 2018 van de Winterse Spine Race in de UK leidde er al snel toe dat Sharon Sullivan kwam met het voorstel ons samen te focussen op deelname aan de PTL (UTMB) in Chamonix. 2018 zou niet lukken omdat ik al had ingeschreven voor de nieuwe endurance race Swiss Peaks 360 in Zwitserland. Een technische race als de PTL zou voor mij persoonlijk absoluut tekort op elkaar volgen en dus gaf ik aan dit aanbod graag als uitdaging samen aan te gaan maar dan wel de editie in 2019.

Inmiddels bijna juni 2019, tijd vliegt voorbij en alweer een aantal Ultra Trail ervaringen achter ons gelaten. Drie weken geleden met onze Cairn Trail reis de Corfu Mountain Trail bestreden en afgelopen week van 20 – 25 mei de Berghaus Dragon’s Back Race geslecht. Deze race had de afgelopen jaren al een aantal keer het netvlies geprikkeld en was een mooie training om samen als vuurdoop te gebruiken voor ons avontuur eind augustus in Chamonix.

Sharon raakte als een wonder ingeloot voor USA’s Western State die eind juni op de kalender staat en gaf er logisch de voorkeur aan haar deelname aan DB2019 door te schuiven naar 2021. Jammer maar ook niet meer dan dat, wij kennen elkaar door de brute editie van de Spine Race door en door en mentaal zal het spelletje ons niet echt parten spelen. De groeps dynamiek was echter een mooie test geweest. Louisa is na etappe 1 uitgestapt en we hebben elkaar hierdoor wederom niet persoonlijk ontmoet.

Het weekend voorafgaand de start met de KL1072 naar MAN gevlogen. Jezelf dienstbaar maken als vrijwilliger en de deelname aan Internationale races maakt dat het vinden van een overnachting bij ‘vrienden’ deel is van de gunstige bijkomstigheden. Tim Martland, leren kennen afgelopen januari in één van de Spine Safety Teams, hij was de taxichauffeur, accommodatie verschaffer en supporter voor de eerste dagen van mijn verblijf in Manchester en Cony North Wales. Ik sta behoorlijk bij hem in het krijt waar het gaat over gastvrij zijn en je vrienden rondleiden zo vlak voor de start van een race die bekend staat als de zwaarste etappe race op deze planeet. Hierbij plaats ik graag op eigen verantwoording een kanttekening; Zwaarste Race!? De organisatie van de MDS gaat hier ook op prat en die van de Tor de Geants bijvoorbeeld ook. Uitspraken die sterk in twijfel te trekken zijn omdat een race als de PTL namelijk met behoorlijke afstand echt technisch hoogstaand en zwaar te noemen is. De TOR, mijn aller allermooiste en meest beminde race maar echt, de Swiss Peaks 360 is absoluut zwaarder was het wel zo dat de organisatie lou loene was editie 2018. Amateuristische communicatie, niet of slecht geïnformeerde vrijwilligers en maar niet te spreken over de abominabele kwaliteit van de catering.

Helaas geen plek meer voor mij in het Hostel in Conwy en besluit in te gaan op een acco op zo’n 10 kilometer afstand van Conwy. Betalend een slordige som voor weinig, tot mijn verbazing ontbreekt zelfs een ontbijtje voor de gepresenteerde rekening. Niet fraai en uitkijken dat het mij niet te veel in een negatieve spiraal beweegt zo kort voor het avontuur wat aanstaande is. Met Tim ontmoet ik onze Duitse Trail vrienden Iwi Ly en Jens Wackerhagen. Al jaren zijn ‘we’ te gast bij dergelijke races en het leuke van onze vriendschap is dat we elkaar hebben leren kennen tijdens onze eerste edities van het Salomon Vuurtoren Festival op Ameland, alwaar zij gemiddeld met een groep van ruim 30 Ultralopers op af kwamen met twee keer een uitgebreid artikel in het Duitse Trail Magazin tot positief gevolg.

Zondag 19 mei volgt de registratie. Volledige KIT mee wat betekent dat Day Pack, Night Pack en Back Pack volledig moet worden getoond op aanwezige materialen en compleetheid van de vereiste KIT. Het betreft vaak een zenuwenkarwei met veel dringen, wachten en zoeken naar de diverse items. Moet gezegd dat zelfs voor mij als ADHD’er de ervaring van alle races zich inmiddels heeft meester gemaakt voor het behouden van rust en het op ordentelijke wijze verstoppen van alle gevraagde items. Niet al te veel zenuwen dus en deze accreditatie was zomaar een ‘appeltje eitje’ verhaal. Nog even een persfoto voor de organisatie, tracker installeren en het in ontvangst nemen van een Dibber, een klein registratie instrument wat middels een polsbandje voor de komende week aan de pols bevestigd wordt en tot doel dient jezelf tijdens de diverse checkpoint (coördinaten) elektronisch te registreren. De wachttijd na registratie op de briefing en het welkomstbuffet benut ik voor het schrijven van een kaartje naar het thuisfront en de ontvangen kaart te bestuderen in één van de vele koffietentjes die Conwy rijk is. Aan beide kanten van mij deelnemers die allen op geheel eigen wijze hun onzekerheid uitspreken, veelal door de recce’s die zij hebben gedaan, het verkennen van de routes in trajecten. Moet gezegd, het blijkt dat de dagen die volgen mij hierdoor toch behoorlijk heb laten intimideren waardoor er zich een ongebruikelijke spanning van mij meester maakt de eerste drie dagen. We genieten een belangrijke goede nachtrust voor de start die maandagochtend klokslag 7:00 uur plaatsvindt. De nodige ceremoniële toeters & bellen voorafgaand het startschot bepalen het opzwepen van de spanning in Conwy Castle, een historisch passende locatie om de strijd aan te gaan met de elementen van de Dragon’s Back Race.

De eerste twee etappes zullen het meest technisch zijn en wanneer dag 3 ook geslecht is hebben deelnemers grote kans van slagen de finish op vrijdag 25 mei na 321 kilometer en ruim 15.500 hoogtemeters te halen. Een aantal van dergelijke quotes werden tijdens de briefing het deelnemersveld in gespuwd door de ‘Draak’ om maar niet bij voorbaat al te veel illusies te maken 😊

Weersomstandigheden volgens verwachting komende dagen helder en temperaturen variërend van een graad of 10 tijdens de start en dagelijks oplopend tot zelfs ruim twintig graden. Even andere gemiddelden dan dat Wales gewoon is. Een slang van deelnemers baant zich een weg vanuit Conwy Castle op weg naar de eerste onverharde kilometers. De eerste uren zijn fris en er hangt veel bewolking maar rond een uur of 10 winnen de zonnestralen kracht en is daar plots helder zicht op wat ons te wachten staat. Focus op de traverse van Crib Goch, één van de hoogtepunten van deze race. Op km 21 het Support Point voor deze dag waar ik de eerste keer mijn Day Pack ontvang en hier is Tim naartoe gekomen mij nog even te begroeten. Ik ben volledig in concentratie maar verplicht mijzelf hem toch even te benaderen, uit te zwaaien en hopelijk tot zaterdag na de race. Na een korte schranspartij direct door, beklimming Tryfan, Glyder Fach en weer afdalen bij Penn-y-Pass waar ik na goed 8 uur arriveer. Het voelt goed, lig redelijk voorin het veld. D.w.z. tussen positie 100 – 150 en bij Penn-Y-Pass zullen straks de eerste achterblijvers uit de race worden gehaald, 17:15 uur. Vul water bij in het hostel hier om de serieuze klim aan te gaan en vooral te genieten van de magnifieke vergezichten die de technische beklimming in aanloop naar Crib Goch zicht voor ons tentoonspreidt. Dan volgt het hoogste punt van Wales : Peak Snowdon op 1085m. Veel toeristen hier die met een treintje naar de top zijn gekomen. Trakteer mens en geest op een heerlijk bakkie koffie, sluit aan bij Nicky en Claire beiden uit Canada, we kennen elkaar sinds TOR 2013, twee ijzersterke ´wijven´ beetje aanwezig maar zorgen voor een zeer positieve vibe die ons net na 19:00 uur de finish voor de eerste dag doet bereiken. In mijn euforie, was er de laatste kilometers alleen vandoor gegaan, blijk ik een CP gemist te hebben waarvoor ik een ‘strike’ ontvang. Straftijd en bij 3 strikes lig je uit de race. Ik neem dit leermoment voor lief en geniet van de tijdswinst, verzorg mezelf goed met eten, drinken en heerlijk poedelen in de nabijgelegen rivier. Douches zullen de komende dagen niet aanwezig zijn en het eten, een kleinigheidje (helaas) alleen vegetarisch deze week, en dat voor een carnivoor als ondergetekende.

De 2e etappe start ik samen met Jens Wackerhage, spieren wat stram maar het ontbijt wat goed gevallen is geeft een positief gevoel over het ingaan van deze dag. Zwaar, ja dat zijn ze eigenlijk allemaal, de afstanden na dag 1 zijn gemiddeld rond de 65 – 70 kilometer per dag om zo uiteindelijk aan de ruim 321 te kunnen komen. Vandaag afwisseling van rocky Trails en de eerste herkenbare Bogs voor mij sinds de Spine Race. Bogs zijn grote graspollen waar je op allerlei manieren kan proberen je voet goed te laten landen behalve de juiste en hierdoor meest effectieve. Voor mij echt het meest verschrikkelijke terrein wat ik heb leren kennen in GB. Vandaag hebben we twee CP’s waarvoor we een summit moeten beklimmen en dezelfde weer retour moeten. Hierdoor een confrontatie met het achterliggende deelnemersveld, zij die de top nog moeten afvinken om hun dibber ter registratie aan te bieden. In 13:06 uur klok ik mij bij de finish, vandaag ingericht op een camping bij Llanelltyd. Hier een uurtje in de rij maar het gevoel na een welverdiende warme douche doet mij als herboren aanschuiven voor het dinér.

Woensdag de langst etappe over een afstand van 69 kilometer. Ga vanaf nu grotendeels mijn eigen weg en kies zo step by step een mogelijke deelnemer in het vizier, even bijkletsen, laten gaan of zelf ervandoor, het bevalt mij goed. Heb mij namelijk de eerste twee dagen te veel laten leiden door Gabi waardoor vooral het continu hardlopen over asfalt de onderkant van mijn voeten al redelijk in het maximum van de dragende pijngrens heeft laten ervaren. Ik neem zelfs, al voelt het onrustig omdat tijd, tijd, tijd in het systeem zit, een pain-relief door de voetjes in een rivier te laten afkoelen. Dat betekent verlies van positie voor zover ik daar überhaupt mee bezig ben maar deze afkoeling geeft de zenuwen in de voeten een enorm gevoel van verlichting. Dit is nabij het dorp Machynlleth, na 2,5 dag een oase tijdens de DB Race omdat we ons allen tegoed doen aan shopping. Een halve liter yoghurt, melk, een koffie en een sandwich verorber ik in een tijdsbestek van nog geen 10 minuten en vervolg mijn route door dit prachtige dorp. De warenmarkt loopt net ten einde en bezoekers kijken hun ogen uit bij het passeren van een aantal sterk ruikende en inmiddels vermoeid uitziende lopers. Ik schiet een foto met een pinguïn, voel humor en dat is een goed teken, ben blij, gelukkig en jawel de eerste keer het bekruipen van een onoverwinnelijk gevoel, ik ga dit doen, ik ga deze MF-race absoluut erbij schrijven. Even buiten het dorp het dagelijkse support point alwaar ik mijn ‘grocery’s’ voor de komende twee dagen in mijn Day Duffel stop, nog een halve liter cola meester maak en na goed 10 minuten vervolg. Nog 25 kilometer, het zal rond 14:00 in de middag zijn met nog een uur of zes te gaan. Goed overzicht want met 5:35 uur arriveer ik in Ceredigion. 3 etappes in de pocket en halverwege vandaag al het goede gevoel, dit is binnen. Ben ik voorbarig? Of ik moet iets breken maar zoals mijn ervaring mij leert is dit het juiste gevoel van zekerheid. Morgenvroeg aan de start, geen tijd te verliezen en ik merk de eerste uren dagelijks de grootste slag te slaan.

De wachtrij voor het ontbijt is met zoveel deelnemers een puntje van aandacht voor jezelf. Inmiddels liggen er zo’n 120 deelnemers uit de race. De meeste blijven echter en kunnen non-competitief nog dagelijks een halve route genieten waardoor ze toch betrokken blijven bij de race en het toch behoorlijke bedrag aan inschrijfgeld niet direct als enorm verlies te hoeven ervaren. Veel deelnemers maken deze 4e ochtend gebruik van de mogelijkheid om vanaf 6:00 uur van start te kunnen gaan. De eerste uren hierdoor ook veel lopers bij elkaar, een gezellige bedoeling en je merkt de meer ontspannen sfeer bij de lopers. Weer een schitterende dag met helder weer en vooral warm. Veel Bogs, heidevelden en vooral ook veel asfalt vandaag, een Runnable stage zoals de Engelsen zeggen en dat doen we dan ook, veel heel veel stukken blijven we rennen terwijl de er inmiddels toch al over de 200 kilometer in de benen hebben. Ben inmiddels goed verbrand en vergeet vandaag ook nog even factor te smeren. Lippen blijven pijnlijk aan het mondstukje plakken van de camel back en trekt e.e.a. tot bloedens toe open…, heerlijke sport 😊 De laatste 25 kilometer loop ik samen met een humoristische Italiaanse clown (Carmine De Grandis) uit de UK en een Amerikaanse, (Jenny Schwegler). De tijd vliegt ondank de pijnlijke voeten en de warmte, de zon blijft branden ook nog na 19:00 uur is de warmte intens waarneembaar. Binnen 13 uur bereiken we de finish in na een lengte van 67 kilometer.

Vrijdag 25 mei is alweer de laatste dag en nog 63 kilometer tot het eindstation Llandeilo. Mijn snelste dag, vooral de ochtend boeken we progressie om een gat te slaan in de voorhoede. Klinkt als een top 10 ranking maar dat is absoluut niet wat ik bedoel te zeggen. Voor het eerst dat ik grotendeels alle mogelijk ‘runnable’ k’s ook daad werkelijk in snelle draf afwerk. Bel even met het thuisfront om te duiden dat het gaat lukken en mijn liefde voor Myanou, Joshua en Spike extra uit te spreken. Emotie is één van de meest diepzinnige kenmerken van het lopen van een endurance. Ik schiet hier en daar nog een paar puike pica’s voor later en voor het thuisfront. Al binnen 4 uur bereiken we het support point vandaag en we liggen gevoelsmatig op ramkoers.

Tot een kilometer of 45 blijf ik samenlopen met Carmine, Sukhee en Jean David waarna ik toch echt mijn meerdere moet erkennen…, of wil ik beuwst nog een paar uurtjes allen dwalen…, dat laatste lukt. Toeval wil dat ik mijn telefoon aan heb laten staan waar deze de hele week onbereikbaar was, m’n Mams belt, hoe het gaat? Ik schiet vol, de mijmeringen en mijn eigen geklaag over de pijntjes, de vermoeidheid en het afzien maken me emotioneel. Hoezo klagen? Hoezo moe zijn? Wat mag ik mij gelukkig prijzen dat ik dit lichamelijk nog altijd mag en vooral nog steeds te kan doen! Denk aan bevriende relaties om mij heen, onlangs weggevallen of juist op dit moment in een geheel andere rollercoaster van emoties, waar het gaat om maar aangewezen te zijn; een positieve diagnose die je wereld compleet op zijn kop zet.
En ik? Ik ben gezond, heb een gelukkig thuis, m’n grootste supporters zijn Myanou en Joshua. Zij, die mij, zonder gezeur, begrijpende wat zo nu en dan de noodzaak is van deze wil mezelf tot het uiterste te moeten drijven…, ben dankbaar voor het feit ik hier mag lopen. ‘’Inderdaad schiet ik met jou aan de telefoon Mama vol, raak de diepste emotie in mijzelf en kan even niet uit mijn woorden komen’’ Wat heb ik genoten van jou, wat heb ik genoten Wales van jouw pure natuur, het ruige landschap, de spookachtige maar zo mooie Ancient Woods met Oaks, de bergen het desolate landschap, je hebt mij werkelijk gegrepen tot in mijn diepste vezels, Love You Wales!!!

Op vrijdagmiddag rond 16:00 uur belt Myanou mij, het thuisfront en onze trouwe aanhang van Cairnteam-leden volgt mij via LIVE Tracking #240, ik spoed mij werkelijk de laatste 3 kilometer naar beneden, haal zeker 12-15 kilometer per uur wetende dat jullie de finish-camera nauwlettend in de gaten houden. Een warm onthaal door organisatie en bevriende lopers die inmiddels al binnen zijn. Ik ben uiteraard blij met het kunnen bijschrijven van dit juweeltje maar o zo harde stage-race.
In de week voorafgaand mijn vertrek naar Wales post ik op 16 mei een enigszins overmoedig berichtje op Facebook. Ik typeer hier deze uitdaging, deze race als training voor wat mij te wachten staat komende zomer, dan vooral gericht op deelname van de PTL in Chamonix. Een van mij trail vrienden van het eerste uur en een van de weinige vrouwelijke Dragon Slayers in NL gaf aan het nogal van hoogmoed te getuigen dat ik er zo in ga. Mensen, ik heb één persoon geprobeerd te bellen tijdens dag 4 van de Dragon’s Back Race, uiteraard was jij dat Paula. Helaas nam je niet op. Hoe dan ook, achteraf voor mij een geslaagde training en tsja ‘hoogmoed’, ben niet eerder uitgestapt, tussen de oren zit het altijd wel goed. Dragon’s Back Race is geen spelletje. En mocht je zelf deze race overwegen, check de criteria maar vooral de tijdslimieten. Ben je niet bekend in Alpine terrein, eerst maar eens verkennen of op hoogte vakantie vieren.

Kort na de finish tijd voor Bier & Pizza. Na een heerlijke warme douche volgde een puike ceremonie waar de in totaal 231 Finishers in 4tallen naar voren worden gevraagd om plaats te nemen op het podium. Uit handen van racedirector Shane Ohly ontvingen wij de felbegeerde bronzen trofee met een afbeelding van een ‘slapend’ draakje.

Website: Dragon’s Back Race klik HIER
Inschrijfgeld 2019: £899,00 (inclusief t-shirt, tracking, ontbijt en dinér – geheel vegetarisch) alle Dragon Slayers ontvangen een bronzen trofee.

Dragon’s Back wordt eens in de twee jaar georganiseerd. Inschrijving voor 2021 gaat mei 2020 open.

Ervaring: klik HIER voor de vereiste ervaring om deel te mogen nemen aan DB. Ons advies is niet zo maar even in te schrijven. Voor deelnemers die Cape Wrath hebben ervaren: de Dragon’s Back is niet in vergelijk! Deze race is absoluut technischer, veel zwaarder door het onherbergzame terrein waardoor limieten al snel te kort kunnen zijn.

Reizen: start is in het Noordelijk gelegen Conwy. Vlieg op Liverpool of Manchester. Treinverbindingen met Conwy mogelijk. Na finish mogelijk bus van organisatie retour te boeken naar Conwy voor £35,00 Vanuit Conwy de trein retour naar luchthaven. Andere optie is vanaf Llandeilo te reizen naar London of Birmingham voor retourvlucht NL.

Accommodatie: Boek direct bij aanmelden jouw accommodatie bij YHA Conwy. Betaalbaar en logistiek prettig voor bereikbaarheid startzone Conwy.

Bagage: organisatie is streng op meedragen Daypack, Nightpack en Backpack. Advies is aankoop Ortlieb Dry Bags van 22L en 59L. Groter volume niet toegestaan. Klik HIER voor product info.

GoPro Raceverslag van Jens Wackerhage

Met dank aan product sponsor Montane BeNeLux #Further Faster Facebook pagina TEAM MONTANE

Special thank you to Stef Schuermans & Tim De Vriendt > Montane België Nederland Luxemburg to be Ambassador for this region. #Further Faster

Result:

142nd Overall in 62:16:13 out of 402 starters and 251 Finishers:
Day 1 – 158 (12:03:19)
Day 2 – 164 (13:04:42)
Day 3 – 156 (13:42:48)
Day 4 – 167 (12:48:22)
Day 5 – 112 (10:37:02)

Next stop: july Orobie Ultra Trail Bergamo and august PTL,Ultra Trail du Mont Blanc – UTMB Chamonix.